ULICA Festival
to fenomenalne widowiska, spektakle teatralne, happeningi, improwizacje, a wreszcie kameralne i wielkoformatowe realizacje plenerowe. To wszystko każdego roku odgrywa się na najpiękniejszych ulicach i placach Krakowa >>> DLA CIEBIE.
Tutaj zaskoczenie łączy się z zachwytem, zadziwienie z podziwem, a spontaniczna radość płynąca z tańca, muzyki i kolorów, zaprasza wszystkich do wspólnej celebracji życia i refleksji.
To czas, gdy TEATR, sztuka i wyobraźnia artystów z całego świata wychodzą na ULICĘ, by rozbawić, rozświetlić i wypełnić nowymi emocjami Twój dzień.
Każdego roku, od 34 lat, ULICA Festival wprowadza inny motyw przewodni, kilkadziesiąt tematycznych spektakli, rozdając dzięki temu absolutnie nowe uniesienia, wzruszenia oraz wrażenia – całkowicie BEZPŁATNIE. Tutaj nie ma biletów ani rezerwacji miejsc. Wystarczy, że przyjdziesz…
”Słowem – wróci wczoraj. Znów będzie, co było, nim zaczęliśmy przemykać się chyłkiem pod ścianami – rozpocznie się ULICA Festival” – cytując Pawła Głowackiego, który na 34. edycję festiwalu napisał „Cierpliwe bajki” >>> TUTAJ
Innymi słowy, wracają monumentalne widowiska, fenomenalne spektakle teatralne, happeningi oraz inne festiwalowe wydarzenia – „powtórzy się stary wakacyjny rytuał teatralny Zonia”, który przyniesie szczęśliwe chwile i zadziwienie. Nadzieję splątaną z refleksją, by rozbudzić radość życia, która tętni w każdym z nas.
Kiedy ponad rok temu układałem program 33. ULICY, którego motywem przewodnim miały być „dziwne zdarzenia”, nie przypuszczałem, że z początkiem 2020 roku świat zweryfikuje nasze pojęcie o dziwności zdarzeń, które wokół nas.
Rzeczywistość zmieniła pierwotne plany. Festiwal przeniesiony został z tradycyjnego lipcowego terminu na pierwszy weekend września. Zmienił się również kontekst „dziwnych zdarzeń” i wymusił korektę programu wynikającą z nowego spojrzenia na nas samych i na sens obecności sztuki w naszym życiu, jej ekspresji w przestrzeni publicznej.
Tematem dominującym 32. ULICY było przenikanie się dwóch fascynujących światów: cyrku i teatru ulicznego, ich wspólne korzenie i wzajemne inspiracje.
Podczas czterodniowego karnawału place i ulice Krakowa przemieniły się w różnorodne teatralne mansjony pełne uniesień i wzruszeń. Aktorzy, kuglarze, tancerze, mimowie, klauni i lalkarze, linoskoczkowie, iluzjoniści i szczudlarze – każdy widz mógł znaleźć swojego bohatera.
Celem 31. ULICY było przybliżenie polskiemu widzowi najnowszych koncepcji, motywów i trendów teatru ulicznego z azjatyckiego obszaru kulturowego. Po raz pierwszy w trzydziestoletniej historii festiwalu zaprezentowaliśmy krakowskiej publiczności teatr południowokoreański w jego najlepszych odsłonach. Tak silna i różnorodna reprezentacja artystów z Półwyspu Koreańskiego była unikalna w skali europejskich festiwali teatru ulicznego.
Głównym tematem 30. edycji ULICY był sugestywny obraz życia ludzi, którym zabroniono czytania książek – wykreowana przez Raya Bradbury’ego w powieści Fahrenheit 451 wizja przerażającego świata przyszłości, w którym dokonuje się ostateczna cywilizacyjna i kulturowa katastrofa. Świat, w którym zakazana jest literatura, sztuka i filozofia, a wszelkie indywidualne, wolne czy wyzwolony myśli i uczucia muszą zostać wyeliminowane. Świat, w którym pali się ocalałe jeszcze nieliczne książki, będące realnym i symbolicznym skarbcem ludzkiej wiedzy, mądrości i wolności.
29. edycja Festiwalu ULICA była udaną próbą pokazania szerokiego spektrum polskiego teatru ulicznego. Panorama ponad trzydziestu spektakli z repertuaru 28 polskich teatrów pomogła szukać odpowiedzi na pytania, które we wstępie do programu festiwalu stawiał dyrektor i założyciel ULICY Jerzy Zoń: z jakich korzeni ten teatr się wywodzi – komedii dell’arte, cyrku czy z „schumannowskich” marionet? Czy korzysta z dziedzictwa teatru sowizdrzalskiego? Może ma swój rodowód w polskiej tradycji teatru romantycznego, pełnego poezji i rozbudowanej metafory a jednocześnie zaangażowanego?
