na podstawie tekstów Bertolta Brechta, Rogera Fernaya i Waltera Mehringa, z muzyką Bertolta Brechta, Hannsa Eislera i Kurta Weilla

125-lecie urodzin wielkiego człowieka teatru, Bertolta Brechta postanowiliśmy uczcić przypominając jego twórczość znaną i mniej znaną.

Zastanawiamy się, co by było gdyby i on, i postacie z jego dramatów, poezji, songów… popatrzyły z jakichś zaświatów na nasz świat. Cóż by zobaczyli?- wojny były – i są, szczęśliwa i nieszczęśliwa miłość wciąż istnieje, niesprawiedliwość społeczna istnieje również. Ludzie dalej są poranieni, albo radośni, uwikłani – jak zawsze – w miłość, nienawiść, narodziny, śmierć, w politykę i w borykanie się z losem własnym. My, twórcy tego spektaklu (mamy nadzieję, że wzruszającego, mądrego i dającego nadzieję na przyszłość) jesteśmy zafascynowani twórczością autora „Życia Galileusza”. Towarzyszy nam radość z codziennego z nią obcowania. Wierzymy, że tę radość i fascynację podzieli z nami również Publiczność.

Józef Opalski , reżyser spektaklu "Uczycie nas, jak suknie się podnosi"

Spektakl „Uczycie nas, jak suknie się podnosi” to niepowtarzalna interpretacja dzieł niemieckich twórców lat 20. XX wieku we współczesnym wykonaniu gwiazd krakowskich scen dramatycznych i estradowych. W zestawieniu z muzyką na żywo w towarzystwie skrzypiec, kontrabasu, pianina i akordeonu ponadczasowy duet Brecht & Weill urzeka publiczność swoją uniwersalnością w tradycyjnej formie.

 

Doświadczenie pomiędzy spektaklem a musicalem; jak występ w cichej, niewielkiej kawiarni w zadymionej piwnicy, o której wiedzą nieliczni prostej, z muzyka na żywo, z klimatem poprzedniego wieku. Miejsca gdzie scena należy do aktorek, śpiewaczek, które w tej niewielkiej przestrzeni stają się gwiazdami tylko po to aby zaraz po zejściu stopić się z przytłaczającą, mroczna rzeczywistością.

Adriana Markowska, Dziennik Teatralny

 

Songi Brechta, mimo ponad 80-letniej tradycji inscenizacyjnej, nadal porywają swoją aktualnością. Mroczne, pełne szaleństwa, choć niepozbawione przewrotnego humoru i liryzmu urzekają formą i przekazem.

Odkrywcze językowo i prowokacyjne teksty, ekspresja i stylistyczna rozpiętość muzyczna oraz satyra społeczno-polityczna otwierają przed widzem zupełnie nowe możliwości interpretacji, jednocześnie zapraszając do emocjonalnego przeżywania.

Na scenie zobaczymy pragnienia, żądzę i bunt. A wszystko to w gwiazdorskim wykonaniu genialnych aktorek i aktorów krakowskich scen i w towarzystwie muzyki na żywo.

Uczycie nas,
jak suknie
się podnosi

Cztery postacie kobiece, odrębne osobowości, których imion nie znamy, wydają się obce; mogą być kapłankami, prostytutkami czy czarownicami; skrzywdzonymi kobietami, żyjącymi w strasznym czasie. Obserwujemy je w niewyjaśnionej przestrzeni podczas gdy nawiązują dialog z postacią męska, tutaj Krzysztof Cybulski; enigmatyczny, władczy, czasami czuły, również niedający się jasno określić jako postać.

Reżyser bawi się osobowościami, kreuje je, nie podaje nam niczego na tacy. Na scenie występuje pięć osób a poznajemy historię kilkunastu czy nawet całych społeczności. Głównymi narratorkami są kobiety, matki, opuszczone kochanki, wdowy. Wszystkie jednym głosem opowiadają, przedstawiają swój punkt widzenia, opowiadają swoje historie. Mówią swoim językiem, jak i kiedy chcą nie tracąc przy tym pewności siebie.

Adriana Markowska , Dziennik Teatralny

Opatrzony muzyką, z nutą humoru i refleksji, Teatr KTO subtelnie prowokuje, pokazuje oblicze człowieka w kryzysach i zadaje pytanie o przyszłość kultury… a, że robi to po mistrzowsku to już zupełnie inna bajka

Urszula Bienia , Radio Eska
„Czy w mrocznych czasach też się będzie śpiewać”? Gdy po raz wtóry bohater wypowiada tę kwestię w finale, trzyma w rękach białą maskę przedstawiającą twarz Bertolta Brechta. Dotychczas spoczywała na klapie fortepianu. Zapada mrok. Publiczność pozostawiona jest z pytaniem i z przestrzenią na podjęcie osobistej refleksji. Być może niektórzy przypomną sobie, że na wstępie wybrzmiała podpowiedź: „Też będzie się śpiewać/ o mrocznych czasach".
Agnieszka Loranc , E-teatr.pl

Scenariusz i reżyseria

Józef Opalski

Przekłady

Barbara Swinarska, Władysław Broniewski, Ryszard Krynicki, Józef Opalski, Robert Stiller, Witold Wirpsza, Paweł Zarychta

Scenografia i kostiumy

Aleksandra Reda

Kierownictwo muzyczne

Jacek Bylica

Przygotowanie wokalne

Justyna Motylska

Reżyseria światła

Katarzyna Smożewska

Reżyseria dźwięku

Michał Warmusz

Asystentka reżysera, producentka

Urszula Swałtek

 

W obsadzie

Anna Bugajska / Iwona Konieczkowska

Sylwia Chludzińska / Karolina Kazoń

Aleksandra Konior-Gapys / Anna Branny

Bożena Zawiślak-Dolny

Krzysztof Cybulski / Franciszek Muła

 

Muzycy

Agnieszka Bugla-Bylica – skrzypce

Jacek Bylica – piano

Grzegorz Frankowski – kontrabas

Andrzej Włodarz – akordeon

 

Czas trwania

75 min

 

Premiera
7 marca 2023, Kraków

fot. Klaudyna Schubert / Anna Kaczmarz / Robert Siwek
[FM_form id="1"]
Skip to content