Najbardziej dojmujące jest poczucie samotności - która dopada każdego, gdy nie potrafi porozumieć się ze światem.

Spektakl „Nie mów nikomu” realizowany jest w ramach projektu „Cztery odcienie teatru”, współfinansowanego ze środków Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (MF EOG) 2014-2021, Program Kultura, Działanie 2 Poprawa dostępu do kultury i sztuki.

Jestem głęboko przejęty i zawstydzony stanem językowej wspólnoty. Mam nieodparte wrażenie, że używanie słów i ich znaczeń z coraz większą intensywnością staje się narzędziem zbiorowej konfrontacji, walki wszystkich ze wszystkimi. Nie budujemy przestrzeni do spotkania w dialogu, szacunku i wzajemnym zrozumieniu. Daliśmy przyzwolenie na życie w świecie budowanym ze strachu i uprzedzeń, w świecie, w którym zawłaszczanie języka realizuje się w fakcie odbierania innym prawa do głosu.

Do realizacji spektaklu zaprosiłem osoby niesłyszące. Wśród nich jest również jedna osoba niewidoma. Na początku czułem się zawstydzony tym jak reaguję i co o nich wiem. Dzisiaj chciałbym krzyknąć: wybieram milczenie! Ale jak tu wykrzyczeć takie wyznanie?

Adam Ziajski

Spektakl inspirowany osobistym doświadczenie twórców a także reportażem Anny Goc pt. „Głusza”.

Spektakl grany jest w języku migowym z polskimi napisami.

Nagrody:

Grand Prix dla najlepszego spektaklu TOPOFFFestival 2017 w Tychach.
Nagroda im. Zygmunta Duczyńskiego dla indywidualności artystycznej festiwalu KONTRAPUNKT 2017 dla Adama Ziajskiego.

Finalista konkursu THE BEST OFF 2018.

Nie mów nikomu

„Nie mów nikomu” to przy wszystkich swoich walorach empatycznych i edukacyjnych także kawałek porządnego, nowoczesnego teatru. Adam Ziajski podporządkowuje swoje środki teatralne charakterowi obrazowego pisma, którym posługują się głusi, wyciąga z jego gramatyki i praktyki pomysł na przestrzeń, montaż scen, kondensację ruchu i gestu, status aktora. Naturszczycy performują swoje życie, stają się aktorami i bohaterami, a jednocześnie tylko opowiadają, rozmawiają z nami, pokazują autentycznych siebie. Ani przez chwilę nie mamy wrażenia, że są używani w sprawie. Prawdziwy język – język migowy – staje się jeszcze jednym językiem teatralnym.

Łukasz Drewniak, nietak!t

Najbardziej dojmujące jest poczucie samotności – która dopada każdego, gdy nie potrafi porozumieć się ze światem. I może się przytrafić zarówno tam, gdzie brakuje wymiany informacji, jak i w sytuacjach, gdy jest ich za dużo. Dawno nie spotkało mnie teatralne doświadczenie tak bardzo uwrażliwiające na drugiego człowieka.

Anna Rogulska

Bez sentymentalizmu, bez epatowania tragizmem ich losu, z czytelnym, pomysłowym uteatralnieniem ich narracji, no i z pozbawieniem nas-normalsów uprzywilejowanej pozycji…

Juliusz Tyszka, teatralny.pl

Gdy patrzyłem na owacje na stojąco, pomyślałem, że odkrywanie drugiego człowieka może być równie mocno poruszające jak sztuka.

Marek Bochniarz, Gazeta Wyborcza