na motywach pracy Toma Phillipsa Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko
Spektakl „Jak spieprzyliśmy wszystko” jest słowno-muzycznym seansem, w którym twórcy przyglądają się zdarzeniom i ideom, kształtującym od tysiącleci zręby naszej cywilizacji. Główne pytanie, które stawiamy sobie i widzom brzmi: dlaczego jako ludzkość popełniamy bez końca te same błędy? O bolesnej aktualności tego problemu świadczą nie tylko wojny, które wciąż prowadzimy, ale także skompromitowane idee i panoszące się pseudonaukowe fantasmagorie, dzielące ludzi na lepszych i gorszych. W spektaklu, którego punktem wyjściowym stała się praca Toma Phillipsa „Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko”, przywołujemy historyczne fakty i autentyczne postaci (np. Francis Galton – twórca eugeniki, Ryszard Wagner – kompozytor, ale też Che Guevara, czy Bobby Henderson – twórca Kościoła Latającego Potwora Spaghetti), by w krzywym zwierciadle odbić idee m.in. demokracji, religii, rasizmu, wojny, rewolucji. Co istotne, robimy to w sposób komediowy, ufając, że poprzez dowcip, humor i groteskę jesteśmy w stanie „rozbroić” nasze lęki, traumy, frustracje.
Głównymi postaciami spektaklu jest Ona i On, kobieta i mężczyzna, zawieszeni poza czasem i przestrzenią. Ich damsko-męskie relacje, ich próby poszukiwania miłości i partnerstwa są ukazane na tle zdarzeń historycznych i przemian społecznych. Odbywamy razem z nimi swoistą podróż przez kilka stuleci, wędrówkę w teatralnej przestrzeni, której estetyka przywołuje na myśl świat cyrku, kabaretu, rewii, jarmarcznego panoptikum.
Bardzo ważną częścią spektaklu są wykonywane na żywo piosenki, dopowiadające sensy i emocje, w większości przeboje muzyki popularnej, śpiewane po angielsku, włosku i hiszpańsku.
Bowiem muzyka, a szerzej – sztuka, daje nam nadzieję, że jako ludzkość nie stoimy na straconej pozycji. A wraz ze sztuką, miłość i potrzeba drugiego człowieka, oraz doświadczanie tego, co transcendentne, upewniają nas, że pobyt na planecie Ziemia ma sens. Z takim przesłaniem pragniemy pozostawić widza.
Tekst i reżyseria
Paweł Szumiec
Kierownictwo muzyczne, muzyka, aranżacje
Aleksander Brzeziński
Choreografia
Katarzyna Maria Migała
Scenografia
Marek Braun
Kostiumy
Jolanta Łagowska-Braun
Praktyki scenograficzne
Kinga Łapa i Alicja Majos (Wydział Architektury Wnętrz ASP w Krakowie)
Producentka
Urszula Swałtek
Obsada
Katarzyna Chlebny i Grzegorz Łukawski
Gra zespół Towarzysze Broni w składzie:
Aleksander Brzeziński, Damian Mielec, Jakub Nieć
Premiera
23 marca 2024