Manelle 

Biblioteki pełne są nieprzeczytanych barokowych książek (albowiem pisał wtedy kto mógł) – jak choćby dzieła Pawła Symplicjana, o którym dowiedzieć się można, że żył w latach 1577–1646 w Krakowie i Pułtusku, był jezuitą i spowiednikiem zakonnic. Napisał dzieła o barokowo zawiłych tytułach, na przykład Manelle Duchowne albo Porządek żywota Chrześcijańskiego. Są w nich dziesiątki porad, o czym myśleć: przy ubieraniu się i rozbieraniu, przy jedzeniu, przy dzwonieniu, przy kładzeniu się i wstawaniu z łóżka, przy używaniu wszelakich dóbr, przy milczeniu i patrzeniu na świat… Ale barok to także gra z Fortuną, Światem, Ciałem, Demonami i Czasem. To groteska szczerząca zęby w uśmiechu trupiej czaszki i bogato zdobiona maska, za którą kryje się twarz człowieka rozpiętego między grozą, trwogą i rozkoszą. To także szaleństwo, czyli La Follia, jak brzmi tytuł jednej z sonat Antonia Vivaldiego, która stała się inspiracją muzyki do spektaklu wykonywanej na żywo. Oto barok na scenie. 

Scenariusz, reżyseria, przestrzeń: Wiesław Hołdys  

Muzyka: Michał Braszak 

Kostiumy i maski: Monika Gigier 

Maski i rekwizyty, asystent reżysera: Agnieszka Dziedzic  

Współpraca scenograficzna i rysunek: Agnieszka Dębowska 

Kolaż: Wiesław Hołdys 

Wykonawcy: Ewa Breguła, Monika Gigier, Mateusz Dewera, Jan Mancewicz, Jacek Milczanowski, Bartłomiej Zdeb, Robert Żurek 

Muzycy: Gertruda Szymańska, Michał Braszak 

Czas trwania: 70′ 

Premiera: 2022