IV Międzyuczelniany Przegląd Performans aKTOmaR
PROGRAM:
21 stycznia (wtorek)
LET’S DANCE! (pokazy mistrzowskie)
godz. 18.00-22.00
18.00: BBB Johannes Deimling
18.30: Damian Drozd
19.30: Dominika Wiak
20.30: Marta Wołowiec
21.30: Alessandra Zerbinati
22 stycznia (środa)
CALM DOWN!
godz. 18.00-22.00
18.00: Yann Marussich „Agokwa”
12 osób studenckich
21.40: Olena Matoshniuk
JP1 (Jana Shostak i Piotr Adamski)
23 stycznia (czwartek)
BE RUDE!
godz. 18.00-22.00
18.00: Janusz Bałdyga
Piotr Urbaniec
13 osób studenckich
21.30: Geisha Davis wraz z Mikołajem Kownackim z zespołu SYF
IV Międzyuczelniany Przegląd Performans aKTOmaR
aKTOmaR to obecnie największy w Europie studencki festiwal performansu, skierowany do osób studiujących na uczelniach artystycznych w Polsce. Wydarzenie odbędzie się w dniach 21–23 stycznia, gromadząc reprezentantów i reprezentantki z 12 uczelni oraz wielu uznanych artystów z kraju i zagranicy. Celem przeglądu jest prezentacja dorobku dydaktycznego w obszarze sztuki akcji, performansu, audio-artu i praktyk meta-teatralnych.
aKTOmaR to przestrzeń wymiany doświadczeń, dyskusji i poszerzania perspektywy sztuki performansu. Spotkania z uznanymi artystami, prezentacje studenckie oraz warsztaty umożliwiają rozwój umiejętności praktycznych i krytycznego myślenia o sztuce akcji, jednocześnie wskazując na jej szeroki potencjał społeczny i kulturowy. Przegląd ma za zadanie zacieśniać współpracę między uczelniami artystycznymi, zachęcając do poszukiwania nowatorskich form wyrazu i podnoszenia standardów kształcenia w dziedzinie performansu.
aKTOmaR to zatem nie tylko przegląd najbardziej aktualnych zjawisk z obszaru sztuki akcji, lecz także platforma dialogu oraz impuls do dalszego rozwoju i profesjonalizacji performansu w Polsce i w Europie.
Szczegółowy program:
21 stycznia (wtorek)
LET’S DANCE! (pokazy mistrzowskie)
Johannes Deimling (Niemcy)
BBB Johannes Deimling oczarował widzów performansem z cyklu „Mysterious Barricades” – przenikliwie symbolicznym, wizualnym majstersztykiem, zbudowanym za pomocą prostych i przystępnych środków. Performans ten był bardzo malarski w swej istocie, ale oprócz obrazu wykorzystywał również możliwości percepcyjne innych zmysłów. Wierny swojej estetyce artysta skomponował występ na bazie wyrazistych akcentów kolorystycznych oraz rekwizytów wyjętych z codzienności, które zaprzągł w gesty i ruch. Charakterystyczną cechą performansów Johannesa jest odejście od linearnego rozwoju akcji, a raczej budowanie spektaklu poprzez kolaż achronologicznych elementów, dzięki czemu w procesie trwania dzieła logika i racjonalność wytraca się, a widz wchodzi w pole nowych sensów, uzupełnianych własną wyobraźnią. Całość składa się na urzekającą, surrealną atmosferę niesamowitości, w której publiczność śledzi zaskakujące przeobrażenia sytuacji z głęboką uważnością.
Alicja Gołyźniak
Damian Drozd (Polska)
Performer i tancerz balansujący między tańcem współczesnym, performansem i sztukami wizualnymi. Jego ekspresyjne, pełne emocji choreografie podejmują tematy tożsamości i relacji międzyludzkich.
Dominika Wiak
Jak pisze Rebecca Solnit w Matce wszystkich pytań, historia milczenia jest kluczem do historii kobiet. MISSPIECE to osobisty proces szukania własnego głosu i własnego miejsca w świecie zdefiniowanych ról społecznych, binarnych podziałów, tworzonych przez mężczyzn masterpieces. Próba rozszczelnienia kanonu i odnajdywania w nim herstorii. Odkrywanie emancypacyjnego potencjału w muzyce house – przestrzeni manifestacji kobiecego głosu oraz w ciele – będącym w ciągłym ruchu, tworzącym i przetwarzającym.
W MISSPIECE ciało jest zarazem schronem uciszanego głosu, jak i źródłem jego wydobycia.
Marta Wołowiec
Spektakl Tens* eksploruje temat ciała jako generatora, przekaźnika i odbiornika energii. Artystka poszukuje organiczności wynikającej z przepływu odczuć fizycznych, wibracji, podążania za głosem intuicji oraz zestrajania ciała i umysłu. Daje sobie czas na rozwój. Daje czas również widzom na zestrojenie ich własnych ciał z ciałem performerki. Tens to również napięcie, uważność i spokój, a także siła, którą zawsze można odnaleźć biorąc głęboki wdech i wydech, stojąc mocno na nogach.
*Tens (z j. ang. transcutaneous electrical nerve stimulation) to metoda przezskórnej i elektrycznej stymulacji nerwów, stosowana w terapii przeciwbólowej, wykorzystująca impulsy elektryczne o niskiej amplitudzie. Umieszczenie elektrod na skórze sprawia, że prąd przepływa do nerwów obwodowych i pobudza je w dwojaki sposób: blokując impuls nerwowy niosący informację o bólu do mózgu oraz inicjując powstawanie substancji przeciwbólowych – beta-endorfin.
Alessandra Zerbinati (Włochy)
Artystka audio-art i performerka, specjalizująca się w muzyce noise i eksperymentach z przestrzenią akustyczną. Jej performanse to intensywne, immersyjne doświadczenia, łączące technologiczną precyzję z wyrazistą improwizacją.
22 stycznia (środa)
CALM DOWN!
Yann Marussich Agokwa (Szwajcaria)
Performer i choreograf słynący z głęboko introspekcyjnych, fizycznie wymagających działań. W Agokwa bada fluidalność tożsamości, wykorzystując ciało w procesie powolnych, rytualnych przekształceń w minimalistycznej scenografii.
JP1 (Jana Shostak i Piotr Adamski).
Artystyczny duet łączący performans, film i sztuki wizualne. Znani z prac, w których wrażliwość estetyczna spotyka się z zaangażowaniem społecznym. W swoich realizacjach często podejmują tematykę migracji, ekologii i praw człowieka.
STUDENTS RULE!
W ciągu dnia odbędą się także prezentacje studenckie, prezentujące nowe pokolenie artystów i artystek performansu.
23 stycznia (czwartek)
BE RUDE!
Janusz Bałdyga (Polska)
Wybitny polski artysta wizualny, performer i członek Grupy Akademia Ruchu. Jego działania efemeryczne, łączące teatr i instalacje przestrzenne, stanowią ważny punkt odniesienia dla rozwoju sztuki akcji w Polsce.
Geisha Davis & SYF (Mikołaj Kownacki).
Brytyjska performerka i wokalistka Geisha Davis, znana z przekraczających granice prezentacji z zakresu tożsamości i polityki ciała, tym razem wystąpi wraz z Mikołajem Kownackim, współtwórcą radykalnego projektu muzycznego SYF. Ich wspólny występ będzie połączeniem muzycznego anarchizmu noise’u i terroryzmu wokalnego.
STUDENTS RULE!
Podczas ostatniego dnia festiwalu swoje prace zaprezentuje również około 15 studentów reprezentujących różne ośrodki artystyczne w Polsce.
Johannes Deimling
Niemiecki performer, pedagog i artysta interdyscyplinarny, znany z konceptualnych działań z pogranicza performansu i sztuk wizualnych. W swojej twórczości Deimling eksploruje proste, często codzienne gesty, nadając im symboliczne znaczenie i prowokując refleksję nad współczesną rzeczywistością społeczną i kulturową. Jego estetyczne performansy cechuje minimalistyczna forma, subtelna poetycka narracja i wnikliwa obserwacja relacji między ciałem, przestrzenią i obiektami. Deimling często wykorzystuje humor i elementy absurdu, aby skupić uwagę widza na paradoksach życia codziennego i problemach egzystencjalnych. Jako założyciel i dyrektor międzynarodowej platformy edukacyjnej PAS | Performance Art Studies, Deimling prowadzi warsztaty, seminaria i rezydencje artystyczne na całym świecie, przyczyniając się do promocji i rozwoju sztuki performansu. Jego prace były prezentowane na licznych festiwalach, w muzeach i galeriach, a także w przestrzeniach publicznych w Europie, Ameryce Północnej, Azji i Australii. Deimling jest uznawany za jednego z kluczowych współczesnych artystów performansu, łączących edukację artystyczną z twórczą praktyką i badaniami nad istotą ludzkiego doświadczenia.
Damian Drozd
Polski performer i tancerz, którego twórczość oscyluje na granicy tańca współczesnego, performansu i sztuk wizualnych. Absolwent prestiżowych programów artystycznych, Drozd rozwija swoją praktykę artystyczną, eksplorując relacje między ciałem, przestrzenią i emocjami. Jego działania sceniczne wyróżniają się ekspresyjną fizycznością, precyzją ruchu i głębokim zaangażowaniem emocjonalnym. Drozd często podejmuje tematy związane z tożsamością, transformacją i relacjami międzyludzkimi, tworząc performanse, które balansują między intymnością a uniwersalnością. Drozd współpracował z wieloma uznanymi choreografami i artystami interdyscyplinarnymi, prezentując swoje prace na międzynarodowych festiwalach oraz w renomowanych instytucjach artystycznych. Jego podejście do performansu łączy klasyczne techniki taneczne z eksperymentalnymi formami ekspresji, czyniąc jego twórczość wyjątkową na polskiej i międzynarodowej scenie artystycznej. Damian Drozd jest uznawany za artystę, który nieustannie poszerza granice współczesnego tańca i performansu, inspirując widzów do refleksji nad cielesnością i duchowością człowieka
Alessandra Zerbinati
To włoska artystka dźwiękowa, performerka i kompozytorka, znana z eksperymentalnego podejścia do muzyki noise i sztuki dźwięku. Jej prace oscylują między intensywnymi brzmieniami a subtelnymi teksturami akustycznymi, tworząc immersyjne doświadczenia dźwiękowe, które eksplorują relację między hałasem, ciszą i percepcją przestrzeni. Zerbinati wykorzystuje w swoich kompozycjach różnorodne techniki, od analogowych urządzeń elektronicznych po nagrania terenowe i manipulacje dźwiękami codziennymi. Jej występy na żywo charakteryzują się fizyczną intensywnością i improwizacyjnym charakterem, co czyni każdy z nich unikalnym doświadczeniem. Artystka występowała na międzynarodowych festiwalach muzyki eksperymentalnej i noise, takich jak Sonic Acts czy Atonal. Jej twórczość jest również często prezentowana w kontekście sztuki współczesnej, jako część wystaw i instalacji dźwiękowych. Zerbinati nieustannie bada granice dźwięku jako medium artystycznego, angażując w swoją pracę zarówno technologiczną precyzję, jak i emocjonalną ekspresję. Jej twórczość to odważna eksploracja dźwięku jako narzędzia do poszerzania granic estetycznych i intelektualnych.
Yann Marussich
Szwajcarski performer, choreograf i artysta interdyscyplinarny, znany z intensywnie introspekcyjnych i fizycznie wymagających działań artystycznych. Początkowo związany z tańcem współczesnym, od lat 90. Marussich zaczął eksplorować performance jako medium, które pozwala na głębsze badanie cielesności, tożsamości i granic ludzkiego doświadczenia. Jego prace charakteryzują się minimalistyczną estetyką i silnym naciskiem na ciało jako narzędzie komunikacji i transformacji. Marussich często wykorzystuje ekstremalne fizyczne i psychiczne stany, prowokując widzów do kontemplacji kondycji ludzkiej. Do najbardziej znanych prac artysty należą “Bleu Provisoire”, w którym jego ciało stopniowo wydzielało niebieski płyn przez pory skóry, oraz “Agokwa”, poruszające kwestie płynności tożsamości i cielesności. Marussich prezentował swoje dzieła na prestiżowych festiwalach i w galeriach na całym świecie, zdobywając uznanie za innowacyjność i odwagę artystyczną. Jego twórczość wykracza poza tradycyjne granice sztuk performatywnych, stanowiąc unikalne połączenie tańca, sztuki wizualnej i filozofii.
JP1
To artystyczny duet tworzony przez Janę Shostak i Piotra Adamskiego, łączący sztukę wizualną, performans i film w unikalnych projektach eksplorujących kwestie tożsamości, społecznej odpowiedzialności i polityki. Jana Shostak, znana z działalności artystyczno-aktywistycznej, oraz Piotr Adamski, reżyser i artysta wizualny, współpracują, tworząc prace, które balansują między estetyką współczesnej sztuki a zaangażowaniem społecznym. Ich projekty charakteryzują się interdyscyplinarnym podejściem, które łączy narrację wizualną, ruch i instalację, często podejmując aktualne tematy związane z migracją, ekologią i prawami człowieka. JP1 prezentowało swoje prace w kontekście międzynarodowym, zdobywając uznanie za świeżość artystycznej wizji i umiejętność angażowania publiczności w dialog na istotne tematy społeczne. JP1 jest symbolem współpracy opartej na zaangażowaniu, kreatywności i wspólnej wizji artystycznej, która inspiruje do krytycznej refleksji nad współczesnym światem.
Janusz Bałdyga
Polski artysta wizualny, performer, malarz oraz autor instalacji przestrzennych. Absolwent warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od końca lat 70. związany z Grupą Akademia Ruchu – awangardowym zespołem łączącym teatr, sztukę wizualną i performans. W twórczości Bałdygi istotne miejsce zajmują działania efemeryczne, polegające na ingerencji w zastaną przestrzeń i wydobywaniu z niej symbolicznych znaczeń. Jego prace prezentowano na licznych wystawach i festiwalach sztuki na całym świecie.
Geisha Davis
To brytyjska performerka, artystka interdyscyplinarna i wokalistka, znana z odważnych, prowokacyjnych działań artystycznych, które eksplorują kwestie tożsamości, rasy, płci i seksualności. Jej prace łączą performans, muzykę, ruch i sztukę wizualną, tworząc intensywne, wielowymiarowe doświadczenia. Davis często podejmuje tematy związane z marginalizacją i polityką ciała, używając swojego głosu i ciała jako narzędzi artystycznej ekspresji. Jej działania sceniczne wyróżniają się teatralnością, ekspresyjnością i nierzadko ironicznym komentarzem wobec społecznych norm i oczekiwań. Artystka prezentowała swoje prace na licznych międzynarodowych festiwalach i w galeriach, w tym w Tate Modern i National Theatre w Londynie. Jako wokalistka współpracowała z wieloma innowacyjnymi muzykami, integrując różnorodne style, od jazzu po eksperymentalne brzmienia. Geisha Davis jest uznawana za artystkę, która śmiało przekracza granice gatunkowe i wyrazowe, stawiając pytania o granice wolności artystycznej i osobistej w społeczeństwie. Jej twórczość wywołuje zarówno zachwyt, jak i dyskusję, będąc ważnym głosem współczesnej sztuki performansu.
Piotr Urbaniec
Studia licencjackie odbył w Pracowni Transmediów na ASP w Krakowie (2014, promotor prof. Bogdan Achimescu). Studia magisterskie ukończył w Pracowni Działań Przestrzennych (2016, ASP w Warszawie, promotor prof. Mirosław Bałka) oraz na Academy of Theatre and Dance w Amsterdamie (2023, DAS Theatre). W 2014 r. zdobył nagrodę Grand Prix w konkursie Młode Wilki (Akademia Sztuki w Szczecinie). W 2016 r. odbył rezydencję zorganizowaną przez Residency Unlimited w Nowym Jorku w ramach 1 nagrody w konkursie „Artystyczna Podróż Hestii”. W tym samym roku zrealizował swoją pierwszą indywidualną wystawę w Zamku Ujazdowskim jako pierwszy projekt “Project Room”, kuratowany przez Martę Czyż. Wygrał główną nagrodę festiwalu sztuki wideo „In Out 2016” (CSW Łaźnia Gdańsk) za pracę wideo o Zbigniewie Herbercie. W 2018 r. został wybrany do udziału w prestiżowej rezydencji Skowhegan School of Painting and Sculpture (w stanie Maine, USA). Od września 2018 rozpoczął 2-letnią rezydencję w „De Ateliers” w Amsterdamie, gdzie w swoim studio eksperymentował z efemerycznymi materiałami oraz tworzył filmy. W 2020 r. zdecydował się rozwinąć swoje eksperymenty filmowe i instalacje również w przestrzeni teatru. W marcu 2020 r. w teatrze „Frascati” w Amsterdamie wykonał performans „Huragan Piotr”, a we wrześniu tego samego roku zrealizował spektakl o nazwie „Ćwiczenia Meteorologiczne” podczas festiwalu „Amsterdam Fringe”. W teatrze „Komuna Warszawa” pracował nad projektem o tej samej nazwie, którego premiera odbyła się w grudniu 2020 r. Piotr Urbaniec jest laureatem Stypendium Twórczego Miasta Krakowa, a w czasach koronawirusa (2020) odbył rezydencję online z kuratorką Katrin Bucher Trantow (Kunsthaus Graz) oraz otrzymał stypendium Ministra Kultury (Kultura w Sieci). W 2022 roku był laureatem Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko” w Ustce. W ostatnich latach zainteresował się tematem lawin, który rozpoczął się od projektu-pleneru zorganizowanego przez Muzeum Królikarnia w Dolinie Pięciu Stawów. Po zakończeniu tego projektu zrealizował performans z Katarzyną Krakowiak i Grzegorzem Stefańskim odnoszący się do zagrożeń na wysokościach. W ostatnich latach realizował swoje zainteresowanie śniegiem podczas rezydencji w Szwajcarii w Muzeum Susch (2023) oraz w NAIRS w latach 2021/22 dzięki nagrodom fundacji Stokroos (Paul Deiters Stipend) oraz rocznemu stypendium Mondriaan Fund. W 2023 odbył rezydencję w Graz (2023), gdzie pracował nad projektem wideo w katolickim seminarium, a kuratorką projektu była Katrin Bucher Trantow. W tym roku (2024) został zaproszony do uczestnictwa w festiwalu Steirischerherbst w Graz. W Polsce ostatnio prace artysty można było zobaczyć w Warszawie na wystawie duo (z Magdaleną Lazar) „Pozornie niewielkie znaczenie kałuż” w galerii ArtWalk.
Piotr Urbaniec
Studia licencjackie odbył w Pracowni Transmediów na ASP w Krakowie (2014, promotor prof. Bogdan Achimescu). Studia magisterskie ukończył w Pracowni Działań Przestrzennych (2016, ASP w Warszawie, promotor prof. Mirosław Bałka) oraz na Academy of Theatre and Dance w Amsterdamie (2023, DAS Theatre). W 2014 r. zdobył nagrodę Grand Prix w konkursie Młode Wilki (Akademia Sztuki w Szczecinie). W 2016 r. odbył rezydencję zorganizowaną przez Residency Unlimited w Nowym Jorku w ramach 1 nagrody w konkursie „Artystyczna Podróż Hestii”. W tym samym roku zrealizował swoją pierwszą indywidualną wystawę w Zamku Ujazdowskim jako pierwszy projekt “Project Room”, kuratowany przez Martę Czyż. Wygrał główną nagrodę festiwalu sztuki wideo „In Out 2016” (CSW Łaźnia Gdańsk) za pracę wideo o Zbigniewie Herbercie. W 2018 r. został wybrany do udziału w prestiżowej rezydencji Skowhegan School of Painting and Sculpture (w stanie Maine, USA). Od września 2018 rozpoczął 2-letnią rezydencję w „De Ateliers” w Amsterdamie, gdzie w swoim studio eksperymentował z efemerycznymi materiałami oraz tworzył filmy. W 2020 r. zdecydował się rozwinąć swoje eksperymenty filmowe i instalacje również w przestrzeni teatru. W marcu 2020 r. w teatrze „Frascati” w Amsterdamie wykonał performans „Huragan Piotr”, a we wrześniu tego samego roku zrealizował spektakl o nazwie „Ćwiczenia Meteorologiczne” podczas festiwalu „Amsterdam Fringe”. W teatrze „Komuna Warszawa” pracował nad projektem o tej samej nazwie, którego premiera odbyła się w grudniu 2020 r. Piotr Urbaniec jest laureatem Stypendium Twórczego Miasta Krakowa, a w czasach koronawirusa (2020) odbył rezydencję online z kuratorką Katrin Bucher Trantow (Kunsthaus Graz) oraz otrzymał stypendium Ministra Kultury (Kultura w Sieci). W 2022 roku był laureatem Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko” w Ustce. W ostatnich latach zainteresował się tematem lawin, który rozpoczął się od projektu-pleneru zorganizowanego przez Muzeum Królikarnia w Dolinie Pięciu Stawów. Po zakończeniu tego projektu zrealizował performans z Katarzyną Krakowiak i Grzegorzem Stefańskim odnoszący się do zagrożeń na wysokościach. W ostatnich latach realizował swoje zainteresowanie śniegiem podczas rezydencji w Szwajcarii w Muzeum Susch (2023) oraz w NAIRS w latach 2021/22 dzięki nagrodom fundacji Stokroos (Paul Deiters Stipend) oraz rocznemu stypendium Mondriaan Fund. W 2023 odbył rezydencję w Graz (2023), gdzie pracował nad projektem wideo w katolickim seminarium, a kuratorką projektu była Katrin Bucher Trantow. W tym roku (2024) został zaproszony do uczestnictwa w festiwalu Steirischerherbst w Graz. W Polsce ostatnio prace artysty można było zobaczyć w Warszawie na wystawie duo (z Magdaleną Lazar) „Pozornie niewielkie znaczenie kałuż” w galerii ArtWalk.
Natalia Sara Skorupa
Socjolożka, filmowczyni, performerka i kuratorka. Studentka Akademii Sztuki w Szczecinie na kierunku film eksperymentalny. W swoich praktykach artystycznych skupia się na wszelkiego rodzaju formach audiowizualnych w kontekście seksualności i cielesności. Chętnie korzysta z medium performance, w którym bada granice bólu w percepcji transgresji sztuki i relacji tworzonej między odbiorcą a artystą jako elementarne pojęcie uzewnętrznia lub tzw. wiwisekcji artystycznej. W 2022 r. otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a jej prace zostały docenione m.in. w Tajwanie, Dubaju, Singapurze, Meksyku, Niemczech, Czechach, Macedonii, Indiach, Chile, Włoszech, Austrii, Kolumbii oraz w kilkunastu miastach w Polsce.
Kacper Janowski
Artysta sztuk wizualnych, performer, student Akademii Sztuki w Szczecinie. Artysta traktuje sztukę jako formę zabawy, nadal odkrywając i eksperymentując z różnorodnymi mediami. W ostatnim czasie szczególnie fascynują go granice psychiczne, fizyczne oraz poczucie dyskomfortu. Performancem zaczął się posługiwać stosunkowo niedawno, bo w styczniu 2024 roku. Jego akcje artystyczne zostały szybko zauważone, co zaowocowało m.in. udziałem w Fetiwalu Performansu „Wykon II” w Gdańsku. Został również zaproszony przez Fundację Sztuki Performance do Lublina, aby poruszyć temat aktualnego stanu Europy i wykonać akcję performatywną podczas jednego z wydarzeń. Wziął też udział w Performance Art Festivals „(nicht) anwesend“ w Niemczech. Dzięki swoim intensywnym działaniom, artysta nawiązał współpracę z teatrami w Szczecinie. Brał także udział w polsko-niemieckim projekcie performatywnym „Mury Europy”. Obecnie pracuje nad wieloma projektami, które już wkrótce ujrzą światło dzienne.
Anna Maria Pilarska
To osoba artystyczna pochodząca z wsi Paprotnia w Polsce, gdzie usiłuje stworzyć przestrzeń dla kultury i sztuki. Urodziła się w 1999 roku. Studiuje rzeźbę na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Ważnym obszarem jej życia jest kontakt z osobami pozaludzkimi oraz kolektywizm w życiu codziennym. Stosuje taktykę codziennego oporu poprzez weganizm i freeganizm, oraz rozmaite działania pro-środowiskowe. W swojej praktyce artystycznej Anna Maria Pilarska działa w obszarach sztuki zarówno krytycznej jak i afirmatywnej. Neguje krzywdzące mechanizmy kulturowe, tworzące opresyjne systemy wartości. Eksploruje wzajemne oddziaływanie natury i kultury. Aspekty społeczne łączy z obszarami dotyczącymi indywidualnej tożsamości. Sztukę traaktuje jako zaangażowanie społeczne. Posługuje się różnorodnymi mediami, takimi jak rzeźba, obiekt, body art, fotografia, wideo, performans. Wielokrotnie powtarzającym się motywem w jej pracach jest cielesność.
Michał Kowalczys
Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz studentem Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. W praktyce artystycznej porusza się w zagadnieniach związanych z własną tożsamością oraz podejmuje próby przepisania na język wizualny osobistych doświadczeń. Interesują go metafory wynikające z zaglądania wewnątrz siebie oraz pozycjonowanie ich względem zastanych kodów kulturowych. Szukanie wspólnych mianowników przeciwstawnych sobie znaczeń stanowi źródło inspiracji do pracy twórczej, której początki często odnajduje w poezji. Prace Michała były prezentowane w ramach festiwali „Vor/Wiosna” w Slaturhusid Art Center w Islandii (2021), „Kick Off Perfo” w Galerii Ul w Gdańsku (2021, 2023) czy Gdynia Design Days 2023. Był jednym z uczestników projektu „Głęboka Woda 2022” organizowanego przez Gdańską Galerię Miejską.
Zuza Bielak
Obecnie studentka rzeźby na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. W roku akademickim 2022/2023 pełniła funkcję asystentki stażystki w pracowni tkaniny artystycznej. Tworzy rzeźby, tkaniny, instalacje oraz działania performatywne. Jej twórczość koncentruje się na kondycji człowieka we współczesnym świecie, podejmując jednocześnie temat pułapek umysłu i wypaczania wspomnień. Prace Zuzy charakteryzują się zmiennym charakterem oraz zastosowaniem modułów, co umożliwia odkrywanie nowych form i ich ciągłą transformację. Dąży do stworzenia relacji z odbiorcą poprzez budowanie prac, które wywołują emocjonalny i intelektualny dysonans.
Maksymilian Stopa
Ukończył w 2021 r. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Bernarda Morando w Zamościu na profilu projektowania graficznego, broniąc egzamin dyplomowy na ocenę 6 i egzamin z historii sztuki na ocenę 5. Zajął w kwietniu 2020 r. pierwsze miejsce w konkursie na plakat 45 Zamojskiego Lata Teatralnego, plakat reprezentował to wydarzenie w mieście Zamość. W komisji konkursowej przewodniczył między innymi Prof. Lech Majewski – polski grafik-plakacista i Łukasz Zwolan – artysta plastyk. Został od 2022 r. studentem Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego na kierunku grafika. W 2023 roku jego plakaty zajęły drugie miejsce w Międzynarodowym konkursie Kaszubskiej Sztuki Wizualnej “Cassubia Visuales” w Redzie. W 2024 jego plakat teatralny do dramatu Witolda Gombrowicza “Iwona, księżniczka Burgunda” zakwalifikował się do wystawy online w konkursie BISTA B.I International Student Talent Award w Korei Południowej.
Jan Maruszak
Student performatyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Jak sam o sobie mówi: „gdy kończyłem pierwszy semestr polonistyki, wybuchła wojna w Ukrainie, więc zdecydowałem się przerwać naukę i pojechałem na rodzinne Podkarpacie, żeby pomóc w organizowaniu pomocy dla osób w kryzysie uchodźczym. Doświadczenia, które tam zebrałem w ramach wolontariatu, zmieniły mnie jako osobę i podyktowały temat tego performansu. Pisuję wiersze, wierszyki, eseje, eseiki, czasem robię za aktora, dorabiam jako taksówkarz, głównie jednak poświęcam się wychowywaniu suczki, którą przygarnąłem po zakończeniu wolontariatu.”
