Dlaczego jako ludzkość popełniamy bez końca te same błędy? O bolesnej aktualności tego pytania świadczą skompromitowane idee (m.in. demokracji, religii, rewolucji), wybuchające wciąż wojny i panoszące się pseudonaukowe fantasmagorie. Pęczniejące ludzkie lęki, traumy i frustracje w spektaklu „rozbrajane” są jednak w krzywym zwierciadle dowcipu, humoru i groteski.   

Ona i On – zawieszeni poza czasem i przestrzenią, której estetyka przywołuje na myśl świat cyrku, kabaretu, rewii, jarmarcznego panoptikum – zabierają nas w podróż przez kilka stuleci. Podczas tej wędrówki poszukują miłości i partnerstwa.  Wykonywane na żywo piosenki, w większości przeboje muzyki popularnej, są w spektaklu istotnym dopełnieniem sensów i emocji.