ICEBREAKING 

Wierzę w siłę sztuki jako formy bycia razem. – Jerzy Zoń, dyrektor Teatru KTO w Krakowie

Pomysł stworzenia teatru włączenia społecznego, który pomógłby zintegrować ukraińskich emigrantów ze społeczeństwem i pomóc miejscowej ludności zrozumieć sytuację, w której się wszyscy znaleźliśmy, zrodził się w czasie, gdy fala solidarności i pomocy naszym najechanych sąsiadów osiągnął swój szczyt, choć już pojawiały się pierwsze nieporozumienia i animozje. Nie mieliśmy pojęcia, że ich rozwój będzie tak dynamiczny, nie przewidywaliśmy też, jak trudne będzie odtworzenie stanu różnorodnych relacji pomiędzy mieszkańcami a uchodźcami w sąsiednich krajach, uchwycenie i zrozumienie kluczowych momentów losów ludzkich oraz w procesie twórczym przekształcenie ich w atrakcyjną formę artystyczną i teatralną, zrozumiałą dla ogółu społeczeństwa, za pomocą narzędzi dramatycznych.
Właśnie dlatego projekt ICEBREAKING miał i będzie miał wiele różnych i trudnych faz. Cały projekt składa się z 3 etapów: RESEARCH, HUMAN CARAVANA i CIRCUS CARAVANA. Punktem wyjścia był kontakt z czterema zaprzyjaźnionymi teatrami z krajów V4 i uzgodnienie aktualności tematu oraz konieczności pomocy w przełamywaniu barier pomiędzy nami, najbliższymi sąsiadami. Aby nie odżyły uprzedzenia, bariery mentalne i szerząca się nienawiść, ale wzajemne zrozumienie, człowieczeństwo i godność. My, Zespół Teatru Irregular (AND) z Bańskiej Szczawnicy, zwróciliśmy się do nas i utworzyliśmy kreatywne konsorcjum z Teatrem KTO z Krakowa, Krvikiem Totr z Pragi i zespołem Firebirds z Budapesztu, aby wspólnie stworzyć międzynarodową produkcję uliczną. Do współpracy zaprosiliśmy także ukraiński teatr multimedialny WE: MEDIA TEATR ze Lwowa. Każdy z partnerów tej europejskiej współpracy ma w projekcie określoną rolę. Koordynator słowacki odpowiada za całościowe zarządzanie projektem i jego komponentem reżyserskim, partner czeski ma za zadanie napisać libretto, a później scenariusz spektaklu, teatry polski i węgierski reprezentowane są głównie przez swoich aktorów jako wykonawców spektaklu , a zespół ukraiński wzbogaca projekt o produkcję filmową i dokumentalną.

WARSZTATY

Dom jest tam, gdzie jest błękitne niebo.
Petr Novotny

HUMAN CARAVANA

Premiera pilotażowej produkcji ulicznej HUMAN CARAVAN odbyła się zaledwie godzinę po otwarciu 8. Międzynarodowego Festiwalu Nowego Kabaretu i Sztuki Ulicznej AMPLIFIER 2023 w piątek 22 września w godzinach 17:00 – 17:45. Około 80 do 90 widzów od Placu Trójcy Świętej do bram Starego Zamku oprowadziła 22-osobowa holenderska orkiestra dęta Orkest de Tegenwind, co stworzyło wspaniałą atmosferę i niezbędne oczekiwanie publiczności.

Spektakl był prostą historią rodziny z psem, która w dramatycznych okolicznościach musiała opuścić dom. Początkowo bezskutecznie próbowała do niego wrócić przez wysoki mur w stylu akrobatycznej groteski, ale szybko zdała sobie sprawę, że musi wyruszyć w długą podróż, aby znaleźć nowe miejsce do życia. Już na tym etapie performerzy włączyli publiczność w akcję, pozwalając jej nieść drabinę i bagaże. Po drodze rodzina spotkała cygańską wróżkę, która z wielkich kart przepowiedziała im niejednoznaczny los. Na rozwidleniu lasu znalazła wraz z widzami dobrodusznego wędrowca, który wskazał członkom rodziny drogę. Było ono jednak pełne pułapek i niebezpieczeństw. Po pewnym czasie wędrówki leśnym szlakiem odkryli tymczasowe miejsce zamieszkania w przyrodzie (gniazdo), ale tam symbolicznie pożegnali ojca rodziny, który poległ w obronie ojczyzny. Po dalszej wędrówce ze śpiewem i muzyką rodzina odkryła stary wóz, który udało się, choć nie bez pomocy widzów, przeciągnąć do granic nowego, nieznanego kraju. Po przekroczeniu go nastąpił dynamiczny ruch taneczno-ruchowy, a nawet W nowej, wolnej przestrzeni odgrywano akrobatyczne sceny z ubraniami i śpiworami, symbolizujące nie tylko pomoc tubylców, ale także rywalizację członków rodziny z cyniczną społecznością targową. W końcu wędrowcy zadomowili się w swoim nowym domu, przytulnie urządzonym powozie podróżnym, niczym wędrowni artyści cyrkowi, którzy dopiero zaczynali nowe życie. Już jednak poczuli, jak to jest otrzymać pomocną dłoń. Na koniec osobiście uścisnęli dłonie widzom, którzy postanowili wspomóc ich w wędrówkach swetrami, jedzeniem czy siłą fizyczną.
Spektakl miał charakter teatru na posyłki, poszczególne przedstawienia odbywały się w strukturze przypominającej Drogę Krzyżową na siedmiu przystankach. Widzów przywitał, towarzyszył i oprowadził po trasie delegat-moderator, który na wstępie obiecał wycieczkę do sąsiedniego kraju i widowisko rozrywkowe. Ale potem nastąpiła nieoczekiwana tragedia uchodźcza z długą podróżą i otwartym zakończeniem w nowej ojczyźnie. Prawie całość, skądinąd w zasadzie niewerbalnej produkcji, niosła zamyślona muzyka ambient z przenośnego głośnika i miejscami żywy chóralny śpiew wykonawców z instrumentami, co uchwyciło i wzmocniło atmosferę exodusu, poszukiwania ziemi obiecanej i, jednocześnie szczęście w przeciwnościach losu. Publiczność z zainteresowaniem i cierpliwością prześledziła cały marsz wokół Starego Zamku leśną ścieżką do ogrodu Domu Harcerskiego, gdzie twórcom i wykonawcom nagrodziła długimi brawami. Wielka zatem szkoda, że w ciągu kolejnych dwóch dni z powodu niesprzyjającej deszczowej pogody i choroby jednej z aktorek nie udało się przeprowadzić jeszcze dwóch zaplanowanych powtórek w Hájovnej Cervenej Studnie na obrzeżach Bańskiej Szczawnicy i przy ul. Strefa Wypoczynkowa Domu Kolpinga w Szczawnickich Baniach.
Pilotażowa premiera HUMAN CARAVANA była laboratorium potencjalnej historii, formy i konwergencji międzyludzkiej poprzez uliczny teatr sprawunków, który na podstawie dopracowanego scenariusza zostanie wystawiony wiosną 2024 roku przez twórców i wykonawców czterech współpracujących teatrów pod nazwą CIRCUS CARAVANA. Premiera zaplanowana jest na koniec kwietnia w Krakowie, powtórki we wszystkich krajach V4 oraz na Ukrainie.

ICEbreaking odkrywa stereotypy krążące w naszych głowach.
Łamanie przegródek, w jakie sortujemy ludzi – natychmiast, ale na zawsze.
Przełamanie uprzedzeń naszych czasów.
Łączenie się z tymi, których potrzebujemy, aby przetrwać.
Jana Mikitková

ICEBREAKING V4+UA
Raport z procesu prób, premiery i wznowień spektaklu CIRCUS CARAVANA

Po wrześniowej premierze pilotażowego spektaklu Human Caravan, dramaturg Ján Fakla (SK) zasugerował zmianę treści libretta przyszłego widowiska ulicznego. Inspiracją stał się artykuł Petry Procházkovej w Daily N o rozpadzie małego ukraińskiego cyrku Ilyi Bosuka z Dniepru, którego członkowie rozproszyli się po całej Ukrainie i za granicą po wybuchu wojny.

Duet autorów Petr Novotný i Tomáš Kout (CZ) napisał drugą wersję scenariusza w ciągu dwóch miesięcy (w trzech fazach), rozwijając wersję pilotażową przez zawężenie tematu, uproszczenie i bardziej szczegółowe opracowanie fabuły. Uzgodniono z autorami, że pierwotna bezosobowa ukraińska rodzina zostanie zastąpiona konkretną rodziną − rodziną cyrkową, a wątek wędrówki uchodźców z karawaną z wersji pilotażowej zostanie przekształcony w poszukiwanie nowego domu, a raczej miejsca działania uciekających artystów cyrkowych w sąsiednich krajach europejskich, z ocalałymi resztkami zniszczonej karawany.

Podstawowa linia dramaturgiczna opiera się na sytuacyjnych spotkaniach uchodźców z lokalną społecznością oraz ich akceptacją lub odrzuceniem – wszystko po to, by wzbudzić empatię i solidarność widowni z uchodźcami, ale także by zasygnalizować groźbę nadciągającej wojny, która może dotknąć również nas. Scenariusz, tak zmodyfikowany do wersji roboczej, został zaadaptowany przez dramaturga Jána Faklę i reżyserkę Janę Mikitkovą (SK). Dopracowali oni poszczególne sytuacje i sprecyzowali typy postaci reprezentujących uchodźców (pięcioro wykonawców grających stałe role artystów cyrkowych) oraz mieszkańców krajów V4 (pięciu elastycznych aktorów odtwarzających różne role lokalnych obywateli).

Proces prób nowej produkcji zatytułowanej CIRCUS CARAVANA rozpoczął się w styczniu 2024 roku wraz z rozszerzeniem zespołu twórczego po warsztatach i wersji pilotażowej w Bańskiej Szczawnicy. Pierwotny skład ośmiu osób powiększył się do dziesięciu, a następnie jedenastu członków (dołączyły Daniela Voráčková i Angela Nwagbo z Pragi (CZ), Terezę Kmotorkovą zastąpiła Dorottya Podmaniczky z Budapesztu (HU), a Henrich Žucha z Bańskiej Szczawnicy (SK) objął podwójną rolę wykonawcy i technika). Zmienił się również autor muzyki – miejsce zajętego Martina Geišberga (SK) zajął uznany twórca muzyczny Róbert Mankovecký (SK).

Reżyserię nowej produkcji kontynuowała Jana Mikitková (SK), pod opieką doświadczonego reżysera Jerzego Zonia (PL). Zespół promocyjny również został wzmocniony na tym etapie projektu – do młodej menedżerki mediów społecznościowych Emy Rajčanovej dołączyła Eva Sládková, specjalistka ds. PR i mediów, która zapewniła projektowi widoczność w mediach ogólnokrajowych, takich jak Słowackie Radio i Telewizja (STVR), a także na wielu portalach internetowych o szerokim zasięgu.

REZYDENCJE

Podczas pierwszej rezydencji, która miała miejsce w dniach 24–28 stycznia 2024 roku w klubie Rubigall w Bańskiej Szczawnicy, rozszerzony zespół wykonawców zapoznał się z nowym librettem spektaklu, koncepcją scenograficzną autorstwa Tomáša Žižki (CZ) oraz projektami kostiumów Anny Weszelovszky (HU). Następnie poszczególni wykonawcy lub duety prezentowali własne numery ruchowe, akrobatyczne i cyrkowe, które mogły stanowić inspirację dla dalszej pracy nad przedstawieniem. Reżyserka Jana Mikitková rozpoczęła aranżację pierwszych scen w przestrzeni oraz testowanie pracy z nowymi rekwizytami (balonami, dmuchanymi manekinami i srebrnymi kostkami o różnych rozmiarach), które miały być wykorzystywane w spektaklu. Kompozytor Róbert Mankovecký przyjechał, aby przetestować swoje umiejętności wokalne i muzyczne. Dodatkowo wykonawcy ćwiczyli etiudy żonglerskie i aktorskie według konkretnych sytuacji ze scenariusza. Uczestnicy rezydencji obejrzeli także film dokumentalny ICEBREAKING z badań prowadzonych w krajach V4, przygotowany w pierwszej fazie projektu przez partnerów z Ukrainy (produkcja: Liudmyla Batalova, reżyseria: Sashko Brama), który zaprezentowano wspólnie z mieszkańcami w lokalnej Art Café. Rezydencja była szeroko promowana w mediach dzięki rozesłanemu komunikatowi prasowemu. Do Bańskiej Szczawnicy przyjechała ekipa Telewizji Słowackiej z redakcji regionalnej w Bańskiej Bystrzycy, która przygotowała bezpośrednie wejścia do programu STVR. Reżyserka Jana Mikitková udzieliła także wywiadu na żywo w Radiu Slovakia po zakończeniu rezydencji.

Druga rezydencja odbyła się w dniach 14–18 lutego 2024 roku w Pradze, w sali balowej Studia 8 zespołu Lenka Vagnerová & Company. Podczas tych prób wykonawcy, pod kierunkiem reżyserki, kontynuowali opracowywanie i utrwalanie poszczególnych scen, które powstawały w przestrzeni z wykorzystaniem rekwizytów zaprojektowanych przez choreografa Ladislava Cmoreja (SK). Równocześnie muzyk Róbert Mankovecký (SK) edytował i dostosowywał wcześniej przygotowane tło muzyczne spektaklu. Równolegle scenograf Tomáš Žižka (CZ) przygotowywał układ scenograficzny trasy karawany. Projektantka kostiumów Anna Weszelovszky (HU) na bieżąco dostosowywała rozmiar i funkcjonalność przyszłych kostiumów na wykonawcach, które szyła w pobliskim ośrodku METEOR dla uchodźców z Ukrainy. Także tutaj połączono proces prób z projekcją dokumentu badawczego ICEBREAKING dla tymczasowych mieszkańców METEOR-u, którzy wcześniej uczestniczyli w pikniku w Libni w ramach badań. Społeczny wieczór uchodźców z artystami został zarejestrowany na miejscu przez redaktora słowackiej RTVS Borisa Kršňáka, którego krótka relacja została wyemitowana w Radiu Slovakia.

Podczas trzeciej rezydencji, która miała miejsce w dniach 20–24 marca 2024 roku w centrum cyrkowym Inspiral w Budapeszcie, kontynuowano próby przyszłego widowiska ulicznego, aranżując kolejne sceny. Rozpoczęto prace nad zmodyfikowaną dwukołową przyczepą, która w formie składanej części karawany została zaprojektowana przez scenografa Tomáša Žižkę (CZ) nie tylko jako teatralno-cyrkowy wóz ciągnięty przez głowę rodziny cyrkowej, ale również jako mobilna scena. Zapowiedź przyszłej sceny cyrkowej stanowił również metalowy maszt wykonany z zakupionej składanej pionowej tyczki chińskiej z czterema pasami utrzymującymi stabilność konstrukcji dla widzów siedzących na ośmiu krzesłach wokół areny. Proces prób w przestrzeni węgierskiego nowego cyrku skupiał się głównie na synergicznym połączeniu elementów aktorskich, techniczno-akrobatycznych, żonglerskich i ruchowych w ramach dziesięciu scen, które twórcy dopracowywali i utrwalali wspólnie z edytowaną na bieżąco muzyką. Pod koniec obozu odbyła się pierwsza zbieżna próba niemal całego przyszłego spektaklu w obecności opiekuna artystycznego Jerzego Zonia (PL), który – z perspektywy doświadczonego reżysera – udzielił całemu zespołowi, a zwłaszcza reżyserce, profesjonalnej i konstruktywnej informacji zwrotnej.

Czwarty obóz treningowy, który odbył się w Krakowie w dniach 24–28 kwietnia 2024 roku, był jednocześnie próbą generalną i rezydencją premierową. Całodzienne próby, mające na celu dopracowanie i poprawę wcześniej stworzonych scen, rozpoczęły się w mniejszej sali Teatru Łaźnia Nowa z niemal kompletnym zestawem scenograficznym, rekwizytami i gotowymi kostiumami. Stopniowo doprecyzowano wszystkie sytuacje, uzupełniono choreografie, połączono działania sceniczne i przećwiczono zmiany oraz przekształcenia poszczególnych scen. Na tym etapie wciąż poszukiwano odpowiedniej formy ogólnego przesłania – zakończenia spektaklu. Twórcy intensywnie dyskutowali nad tym, jaki punkt wyjścia moralnego zaoferować publiczności w opowieści o podróży rodziny cyrkowej do nowego domu. Czy powinien to być dramatyczny akcent związany z grozą wojny (np. strzelanina między miejscowymi a „najeźdźcami”), czy też wyraz empatii wobec uchodźców (np. celebracja życia, która jednoczy wszystkich)? Ta twórcza rozterka przeniosła się na sobotnią próbę generalną, która odbyła się na zewnątrz – na placu Wielkiej Armii Napoleona w Krakowie – z udziałem zaproszonych i przypadkowych widzów (łącznie około 80 osób). Po niej, podczas wieczornego spotkania zwrotnego, wykonawcy i reszta zespołu poparli decyzję reżyserki o realizacji drugiego – pozytywnie nastrojonego – zakończenia na premierze. Zakończenie to jednak nadal nie miało silnego uzasadnienia dramaturgicznego: brakowało przekonującej zmiany akcji oraz odpowiednich motywacji aktorskich i ruchowych.

PREMIERY

Oficjalna premiera spektaklu teatralnego o charakterze społecznym, integrującego ukraińskich uchodźców z mieszkańcami krajów Grupy Wyszehradzkiej, zatytułowanego CIRCUS CARAVANA, odbyła się w niedzielę, 28 kwietnia 2024 roku na Placu Wielkiej Armii Napoleona w Krakowie. Przedpołudniowa, ostatnia próba generalna, podczas której dopracowywano nowe, pozytywne zakończenie przedstawienia, została przerwana przez opady deszczu, jednak na godzinę 17:00 – kiedy rozpoczęła się premiera – pogoda ustabilizowała się.

Spektakl miał miejsce na betonowo-kostkowej nawierzchni o wymiarach 25 x 30 m. Publiczność siedziała i/lub stała w półokręgu, a tło dla wydarzeń scenicznych tworzyły drzewa i wysokie mury Wawelu. Ruchowo-muzyczna opowieść z doskonałymi kreacjami artystycznymi i aktorskimi międzynarodowego zespołu wykonawców z Teatru KTO (PL), zespołu FIREBIRDS (HU), współpracowników teatru Krvik Totr (CZ) oraz Zespołu Teatru Nieregularnego (SK), porwała dzieci, dorosłych i seniorów. Spektakl trwał 76 minut bez przerwy i był wielokrotnie przerywany śmiechem oraz oklaskami widzów. Po jego zakończeniu odbyło się wspólne podziękowanie artystów obecnych na scenie.

Wydarzenie było szeroko promowane – poprzez zaproszenia, plakaty, biuletyny, wpisy w mediach społecznościowych (Facebook/Instagram) – i odbywało się bez opłat za wstęp. Przyciągnęło ono około 150–200 widzów celowo zaproszonych, a kolejnych kilkuset zatrzymało się przypadkowo, spacerując bulwarami wiślanymi, skąd również można było oglądać spektakl. Szacuje się, że premierę obejrzało łącznie od 350 do 400 osób.

Nagranie z premiery zostało przygotowane przez ukraińskiego partnera projektu – WE: MEDIA THEATRE. Dwuminutowy zwiastun spektaklu dostępny jest na platformie YouTube.

Tego samego dnia, o godzinie 19:30, odbyła się również premiera krótkiego filmu dokumentalnego pt. DYREKTOR CYRKU, opowiadającego o losach byłego ukraińskiego dyrektora cyrku – Ilji Borsuka, który na skutek wojny rozwiązał swój mały cyrk i został wolontariuszem. Reżyser i dokumentalista Sashko Brama (UA) towarzyszył Ilji w jego długiej podróży z pomocą humanitarną na frontowe tereny Dniepru, dokumentując jego historię życia.

Na premierze filmu w Teatrze KTO obecnych było około 40 osób, które poznały wstrząsającą rzeczywistość życia mieszkańców wschodniej Ukrainy. Po projekcji odbyła się rozmowa twórców i publiczności z reżyserem oraz głównym bohaterem filmu – połączono się z nimi za pośrednictwem transmisji online. Premiera miała silny ładunek emocjonalny i zainspirowała do zorganizowania zbiórki pieniędzy na naprawę starego busa, którym posługuje się Ilja Borsuk. Film jest dostępny na YouTube.

WZNOWIENIA W KRAJACH GRUPY WYSZEHRADZKIEJ (V4)

Wznowienia nowego międzynarodowego muzyczno-ruchowego spektaklu ulicznego CIRCUS CARAVANA stworzonego przez Konsorcjum Icebreaking były organizowane we współpracy z lokalnymi organizatorami lub międzynarodowymi festiwalami w krajach V4. Wybór lokalizacji uwzględniał również ukraińską diasporę – uchodźców i emigrantów, którzy byli specjalnie zapraszani przez organizatorów na pokazy. Nie zawsze można ich było jednoznacznie zidentyfikować wśród publiczności; ich liczba różniła się w zależności od prezentacji. Jednak niektórzy podchodzili po spektaklu do twórców i wykonawców, aby osobiście im podziękować.

Pierwsze wznowienie odbyło się w czwartek 6 czerwca 2024 roku w północnomorawskim mieście Krnov (CZ), gdzie o godz. 17:00 na rynek główny przybyli głównie młodzi ludzie oraz rodziny z dziećmi. Około 150 widzów nie zraziła nawet letnia ulewa w połowie przedstawienia. Publiczność nie opuściła miejsca – przeciwnie, kontynuowała oglądanie spektaklu siedząc na ławkach pod parasolami, które sprawnie dostarczył lokalny organizator (galeria Edel). Artyści rozgrzani i rozluźnieni zagrali spektakl w świetnej formie, bez zakłóceń, z nowym, dopracowanym zakończeniem, które wcześniej tego samego dnia przećwiczyli z reżyserką i choreografem – ku naturalnemu zainteresowaniu przechodniów, a zwłaszcza dzieci z przedszkola. Mimo pogody publiczność świetnie się bawiła i nagrodziła artystów długimi brawami, doceniając ich kunszt oraz „wodoodporność”. Tuż po spektaklu w kawiarni miejskiej odbyła się projekcja filmu dokumentalnego DYREKTOR CYRKU, po której członkowie zespołu AND rozmawiali z widownią i lokalnymi wolontariuszami o sytuacji w Ukrainie.

Drugie, trzecie i czwarte wznowienie zorganizował partner projektu – Teatr KTO z Krakowa (PL) – w ramach 37. edycji Międzynarodowego Festiwalu ULICA. Wydarzenie obejmowało pokazy w centrum Krakowa oraz w okolicznych miejscowościach. Zainteresowanie i frekwencja na spektaklach ulicznych w tych miastach – zwłaszcza w Krakowie – od lat są bardzo wysokie. Ze względu na fakt, że w tym regionie emigranci z Ukrainy stanowią do 10% populacji, obecność ukraińskich kobiet i dzieci na festiwalu była naturalna.

Drugie wznowienie miało miejsce w małym mieście Limanowa (PL), gdzie w gorące, letnie popołudnie 5 lipca 2024 roku o godz. 16:00 przedstawienie CIRCUS CARAVANA obejrzało około 140–150 lokalnych widzów. Organizatorzy zapewnili krzesła i wsparcie techniczne na otwartym terenie miejskiego pierścienia. Spektakl był już ustabilizowany, artyści zaprezentowali znakomite role i dosłownie „wylali z siebie pot” w kostiumach. Mimo upału przyciągali uwagę zarówno młodszej, jak i starszej publiczności dzięki wysokiemu tempu i zaangażowaniu aż do finału.

Trzecie wznowienie odbyło się w centrum Niepołomic (PL), na rynku lokalnym (będącym również parkingiem), gdzie organizatorzy przygotowali 80 leżaków dla widzów. Upalne słońce dawało się we znaki przez cały dzień, dlatego każdy, kto wolał CIRCUS CARAVANA od wizyty na basenie w godzinach 16:00–17:15 dnia 6 lipca 2024 roku, był kulturalnym bohaterem. Jeszcze większymi bohaterami byli artyści i technicy Konsorcjum Icebreaking, którzy na rozgrzanym placu dokonali niemal cyrkowych wyczynów. Ostatecznie spektakl obejrzało około 90 osób, które doceniły profesjonalizm i wytrwałość artystów, nagradzając ich brawami – zarówno na stojąco, jak i z pozycji leżącej. Atmosferę uprzyjemniała pobliska fontanna.

Czwarte wznowienie, które miało miejsce na dużym Rynku Głównym w Krakowie (PL), było największym wyzwaniem – nie tylko ze względu na ogromną przestrzeń, ale przede wszystkim na konieczność utrzymania uwagi bardzo licznej publiczności (850–1000 osób), która oglądała spektakl CIRCUS CARAVANA ze wszystkich czterech stron. Pokaz odbył się w niedzielę 7 lipca 2024 roku o godz. 13:00 podczas kulminacji Festiwalu ULICA, kiedy na tym samym placu odbywały się równolegle inne prezentacje uliczne. Część publiczności zasiadła na krzesłach lub na ziemi z przodu sceny, część stała za barierkami, a część krążyła wokół rynku. Był to nie tylko ogromny sprawdzian umiejętności aktorskich, ale również nośności opowieści i idei spektaklu w tak dużej przestrzeni, pełnej dźwięków (ogródki kawiarniane, dorożki, hałasy). Zespół artystów i techników poradził sobie z tym z rozmachem, godnością i został nagrodzony długimi owacjami od entuzjastycznej publiczności.

Piąte wznowienie odbyło się 16 lipca 2024 roku o godz. 18:15, w przyjemnej atmosferze wczesnego wieczoru, podczas 16. Międzynarodowego Festiwalu „Za drzwiami” w Pradze (CZ). Przed około 160–170 osobami wykonawcy z Polski, Węgier, Czech i Słowacji zaprezentowali na zewnętrznej przestrzeni Targu Holeszowickiego opowieść o artystach cyrkowych uciekających przed wojną i ich (nie)akceptacji w europejskim kraju. Spektakl oglądała nie tylko festiwalowa publiczność, czescy i zagraniczni artyści, liczni mieszkańcy Pragi w wieku od 3 do 99 lat, ale także ukraińscy widzowie czasowo przebywający w stolicy Czech. Jeden z nich, Ołeksandr – były klaun z Charkowa – przyszedł osobiście podziękować wykonawcom za spektakl, który dał mu nadzieję na lepszą przyszłość, i zaprosił ich na festiwal klaunów, który sam organizuje w Pradze.

Szóste wznowienie odbyło się 21 września 2024 roku w Bańskiej Szczawnicy i było równocześnie słowacką premierą podczas 9. Festiwalu AMPLIFIER – New Cabaret & Street Art 2024. Spektakl rozpoczął się o godz. 15:30 na asfaltowym placu przy Zespole Szkół Zawodowych Usług i Leśnictwa pod osiedlem Drieňová, skąd przyszło wielu lokalnych widzów. W mieszanej festiwalowej publiczności znaleźli się rodzice z dziećmi, zasiedziali emigranci z Ukrainy, widzowie z Bańskiej Bystrzycy, Zwolenia i innych miast Słowacji – w sumie około 140–150 osób. Spektakl przebiegł dynamicznie, płynnie i pewnie; artyści zagrali z zaangażowaniem i przekonaniem, co zostało docenione długimi i serdecznymi brawami, a miejscami nawet okrzykami „brava!”.

Wszystkie występy dokumentowali lokalni profesjonalni fotografowie zapewnieni przez poszczególnych partnerów projektu.

Nagrane przez Jána Fakla, AND n.o.