„Podnoszą się od stołu na wagach śniadań rozmów min…” reż. Sławomir Szczurek

Udostępnij:

One – właśnie pochowały swoich mężów. To oficjalna wersja. Niepodobna przecież pokazać się w żałobie jedynie po swoim sekretnym kochanku.

Oni – prężą muskuły oraz wspinają się na wyżyny swego intelektu, by zaimponować tej Trzeciej.

Podwójna strata mężów i kochanków stanie u progu poszukiwania winnych zaznanego nieszczęścia.

Sceniczna choreografia, uzupełniona dźwiękami alternatywnej elektroniki, trip hopu oraz downbeatu, zbudowana z kłamstw, tajemnic i zdrad obnaży głęboko skrywaną ludzką naturę.

Spektakl „Podnoszą się od stołu na wagach śniadań rozmów min…” w reż. Sławomira Szczurka inspirowany jest dramatem „Wdowy” Sławomira Mrożka, który zachwyca swoją architektoniczną precyzją i przenikliwością spojrzenia. W Teatrze KTO stanie się on pretekstem do przyjrzenia się współczesnym wzorom odchodzenia w niebyt, marginalizacji, izolacji i umierania. Tu Eros napotyka Tanatosa, do mówienia o sprawach ostatecznych używa się czarnego humoru, a na e-cmentarzach zapala się e-znicze.

 

 

Spektakl powstał w wyniku warsztatów kreatywnych w ramach projektu „KTO?Senior!” dla osób w wieku 60+ i realizowany był pod okiem pedagoga teatru.

Więcej o projekcie >>> tutaj

 

 

 

Adaptacja i reżyseria: Sławomir Szczurek

Reżyseria światła: Katarzyna Smożewska

W obsadzie:
Wdowa Pierwsza: Beata Kowal / Alina Rojek-Stokłosa
Wdowa Druga: Grażyna Ladra / Bożena Gutowska
Wdowa Trzecia, Dama, Śmierć: Bogumiła Simińska
Kelner: Nina Dragosz / Roma Strzelska
Pan Pierwszy: Marian Apostoł / Grzegorz Bigaj
Pan Drugi: Zbigniew Dominiak / Maciej Uliński
Chór: Bogusława Bigaj / Elżbieta Kaim / Urszula Torbiczuk / Janina Zarzycka-Bem

 

 

 

Miron Białoszewski
„Stołowa piosenka prawie o wszechbycie”

 

Okami sęków

pawi się stół

pawi się stół

bukowy

sosnowy

dębowy

konar

odkryty w pół.

…………………………………………………….

Ma stół wymiary

równości

z tajemnym bogactwem uchybień

z poezją formy

po lesie

po zmarłym

po grzybie

i topografię iście salomonową.

 

 

I stało się stół słowo.

……………………………………………………..

Sadzają do stołu

w koła, w prostokąty

swoje sprawy

swoje wyglądy

 

 

‒ stół to wół ‒

 

 

podnoszą się od stołu

na wagach

śniadań

rozmów

min…

…………………………………………………….

W stole

 

 

tłum dłoni czyhający też na chiromantę

naczynia słojowate z fermentem przestrzeni

i ten sam co w nich płyn.

 

 

Gdyby wyłożyć wszystkie linie?

Gdyby zdobyć drewnianą Jerozolimę?

Gdyby wozami Eliasza

przepchać się przez globy i próżnie

które w stole milczą czy dudnią?…

 

(Obroty rzeczy, Warszawa 1956)

[FM_form id="1"]
Skip to content