Jak pachnie czas?

Udostępnij:
Na pierwszym planie trójkołowy rowerek. Za rowerkiem, plecami do obiektywu stoi mężczyzna ubrany w poszarpany kostium. Ma bose stopy, na plecach trzyma akordeon. Obok niego chłopiec w niebieskim ubranku i czarnym kaszkiecie. Oboje patrzą przed siebie na wynurzające się z dymu cztery kobiety w czarnych sukienkach, na bosaka i z małymi tobołkami na ramieniu. Wszystko oświetlone mocnym, niebieskim światłem. Z lewej strony za barierkami publiczność.
fot. Arkadiusz Szadkowski

Odpowiedzi na to pytanie Jerzy Zoń, reżyser spektaklu „Zapach czasu” poszukuje we własnej biografii oraz twórczości Gabriela Garcii Márqueza, Hugo Clausa i Emila Zegadłowicza. Dzięki jego rozważaniom przez bodajże godzinę Widzowie prowadzeni są szlakiem różnorodnych refleksji, malowniczo przedstawionych w kolejnych scenach pełnych dziecięcych fantazji, onirycznych wizji, nadziei i strachów.

 

Poezja i melancholia ulicznego teatru porwały widzów w świat Zonia. Aktorzy grają fascynująco do kompozycji Czajkowskiego. Zamknięta w pięknych obrazach historia jest pełna ukrytych marzeń i lęków (…) Zamiast intelektualnych ciężkich scen – lekka spontaniczność i porywająca przyjemność w oglądaniu.

Urlich Schönborn „Wspaniały świat pana Zonia”, Nordwest Zeitung, Oldenbur

 

Teatr KTO od lat słynie ze swych podróży. Nie ustajemy w prezentowaniu widowisk w przestrzeni miejskiej, dlatego jeszcze w sierpniu „Zapach czasu” będzie można zobaczyć w dwóch miastach:

 

Tymczasem zapraszamy do lektury wywiadu z Jerzym Zoniem przeprowadzonego przy okazji zapowiedzi chełmińskiego festiwalu >>> link

 

[FM_form id="1"]
Skip to content