34. ULICA Festival
Place i ulice Krakowa oraz Tarnowa na kilka lipcowych dni zamieniły się w teatralne sceny, na których artyści ciałem i ruchem oraz innymi środkami teatralnymi materializowali swoje wizje.
Widownia żywiołowo dziękowała za wrażenia i emocje owacjami na stojąco.
Dziwne zdarzenia na scenach przeplatały się z dziwnymi zdarzeniami pogodowymi oraz społecznymi – publiczność trwała przy artystach nawet w deszczu. Ten niezwykły, wspólny czas pokazał, jak bardzo TEATR plenerowy jest wyczekiwany i uwielbiany; jak bardzo potrzebny jest bezpośredni kontakt człowieka z człowiekiem.
Cytując Pawła Głowackiego, który na 34. edycję festiwalu napisał „Cierpliwe bajki” – powtórzył się „stary wakacyjny rytuał teatralny Zonia” – twórcy ULICA Festival i dyrektora Teatru KTO.
Korowód Zygmuntowski
Wytworne, mobilne widowisko zrealizowane z okazji 500-lecia inauguracji Dzwonu Zygmunta było teatralną impresją, która przy pomocy kostiumu, rekwizytu, muzyki i tekstu przywołała klimat dawnych czasów. Przemieszczający się korowód pokazał historię Dzwonu Zygmunta wpisaną w kontekst najważniejszych miejsc Krakowa.
Podziwialiśmy pokaz żonglerki chorągwiami w wykonaniu Bractwa Rycerskiego „Nowa Dęba”, scenkę pantomimiczną w stylu komedii dell’arte Trupy Komedianty, występ Cracovia Danza, wykonanie Mazura przez ZPiT „Nowa Huta”, pokaz walki do ilustracji muzycznej Grupy Włóczków i Kapeli Mlaskotów oraz umiejętności artystów, tancerzy i aktorów Teatru KTO, Zespołu Tańca Ludowego „Krakowianie”, Capella Regia, a także dostojną obecność Bractwa Kurkowego.
Na scenie przy ratuszu, aktorzy: Lidia Bogaczówna, Dariusz Starczewski i Łukasz Szczepanowski odegrali interludium autorstwa Bronisława Maja. Scenariusz i reżyseria Korowodu Zygmuntowskiego to połączenie wizji Romany Agnel i Jerzego Zonia.
Wszyscy byliśmy świadkami kreowania żywego obrazu świata, który istniał w odległej przeszłości. Przedstawienie było przykładem pięknej współpracy różnych Instytucji Kultury z artystami.
Zapraszamy do galerii zdjęć, która na zawsze zapisała wspomnienia
z dnia 13. lipca 2021 r. godz. 17:00-19:00
Peregrinus dookoła świata
PEREGRINUS (scenariusz i reżyseria Jerzy Zoń) od premiery w 2015 roku odwiedził niemal 60 miast na 3 kontynentach.
Byliśmy na inauguracji Olimpiady Teatralnej w Sankt Petersburgu, na jubileuszu 375-lecia lokacji Montrealu, na Targach EXPO w Mediolanie, na festiwalach w Nowym Jorku, Seulu, Tbilisi, Wilnie, Teheranie, Londynie, Pekinie, Chalon-sur-Saône, Tarredze, Sibiu, na egzotycznej japońskiej wyspie Okinawa i w Archangielsku, gdzie tłum zaangażowanej publiczności zatrzymał ruchome schody w największej galerii handlowej miasta!
Zagraliśmy na niemal 30 polskich festiwalach, m.in. ULICA Festival, Boska Komedia (Kraków), Dni Sztuki Współczesnej (Białystok), Międzynarodowy Festiwal Sztuk Performatywnych A PART (Katowice), Międzynarodowy festiwal „Sztuka Ulicy” (Warszawa), Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Bez Granic” (Cieszyn), Międzynarodowe Biennale Plakatu Społeczno-Politycznego (Oświęcim), Festiwal Teatralny InQbator (Ostrołęka), Grechuta Festival (Świnoujście) czy Zamojskie Lato Teatralne.
Za nami 6 sezonów pięknych spotkań i podróży. Na liczniku mamy 128 prezentacji i 200 tysięcy kilometrów, a na siódmy sezon wspaniałe plany i wielki apetyt!
Prezentowane zdjęcia pochodzą z projektu fotograficznego PEREGRINUS. EXHIBITION, który od 6 lat realizuje Bartek Cieniawa, aktor Teatru KTO.
Teheran 2017
Przełom stycznia i lutego to czas w którym Teatr KTO wielokrotnie odwiedzał Iran.
Na jednym z najstarszych i najważniejszych festiwali teatralnych w tej części świata prezentowaliśmy 6 tytułów wyreżyserowanych przez Jerzego Zonia: Quixotage, Sprzedam dom, w którym już nie mogę mieszkać, Zapach czasu, Peregrinus, Ślepcy i Chór sierot, uhonorowany podczas 35. edycji Fajr International Theater Festival w 2017 r. nagrodą za najlepszą reżyserię oraz nagrodą specjalną dla najlepszego spektaklu festiwalu.
To właśnie w Teheranie, na żądanie widzów, graliśmy dodatkowe spektakle, a negocjacje tłumnie zgromadzonej publiczności z organizatorami pokazywały rangę i znaczenie festiwalowych prezentacji!
Irańskie wspomnienia – to z pewnością jedne z tych najbardziej czułych i egzotycznych wspomnień z naszych teatralnych podróży.
33. ULICA to jeden z bardzo niewielu festiwali nie tylko w Polsce, ale i na świecie, który w 2020 roku udało się zorganizować na żywo.
Nie w tradycyjnym lipcowym terminie, ale w pierwszy weekend września Artyści z Chile, Korei Południowej, Francji, Hiszpanii, Niemiec i Polski zaprezentowali w miejskich przestrzeniach Krakowa i Tarnowa 16 tytułów spiętych klamrą tematu przewodniego: „Dziwne zdarzenia”.
45 spektakli obejrzało blisko 15 tysięcy widzów, a atmosfera tego wyjątkowego spotkania w dziwnych czasach na długo pozostanie w naszej pamięci.
