Łopaty do śniegu, miotły, kilogramy zboża: wszystko to – uruchamiane rękami artystów – w zadziwiający sposób przemieszcza się i „tańczy”. Publiczność zostaje porwana w choreograficzno-muzyczną podróż poprzez zmieniające się obrazy i sytuacje. Działania w spektaklu opierają się na minimalistycznej i absurdalnej syntezie żonglerki, tańca i ekspresji teatralnej. Scenografię stanowi architektura miejsca prezentacji oraz tworzona na miejscu instalacja plastyczna wzmacniana przez oświetlenie i projekcje wideo.